De oorzaak is dat het 'klappen' zich heeft verplaatst
naar het internet. Met name op Facebook wordt
het Briels wel en wee kritisch, serieus maar toch
ook wel met een knipoog of korreltje zout besproken.
De tijden en ook de mensen veranderen nu eenmaal
en niemand heeft het eeuwige leven.
Er zullen altijd Briellenaren zijn die het hart op de tong
hebben en hun menig geven over alles wat met hun
Brieltje te maken heeft.
U maakt kennis met een aantal nieuwe personen met
gefingeerde namen.
De mannen van De Klaphoek:
Toon, een oud-Briellenaar die vanuit het buitenland zijn licht werpt op zijn geboorte stadje. Dricus, van origine een Amsterdammer, die sinds de jaren '70 een winkel heeft in 't stadje. Gerrit, een niet al te slimme Briellenaar die liever lui dan moe is. Largo, alleen bekend met zijn bijnaam. Zet vaak Den Briel op stelten, het liefst met een Spaanse helm op zijn kop.
De dames van De Klaphoek:
Jodie, een schat van een dame, geboren in Sfoore. Haar 6 kinderen baarde ze in Den Briel, waar ze tot op hoge leeftijd nog steeds zeer actief is met vrijwilligers werk. Crea, een Zeeuwse, die in de jaren '60 door haar ouders terecht kwam in Den Briel waar ze met volle teugen na de arbeid in haar winkel, wandelend op de wallen met haar hondje tot rust komt. Caroek, een ras Brielse. Een dijk van een vrouw met ballen, die met troffel en schietlood haar mannetje staat.
Gelijkenis met bestaande Briellenaren berust op zuiver toeval.
BETONNEN KANTELEN OP DE WALLEN
 |
| Toen de plaat nog gevaarlijk schuin lag. |
Toon:
Mogge dames en manne.
Dricus:
Ha die Toon, en de rest netuurluk. Leuk da ter nou ook dames van de partij benne.
Jodie:
Oh,… goed te hore da we welkom zijn!
Gerrit:
En ook de nieuwe vrienden netuurluk!
Toon:
Ja, we kenne der geheel vernieuwd tege an.
Dricus:
Wete jullie da ut een jaar geleje is da ze op de walle bij de mole die betonne kantele gezet hebbe?
Crea:
Ikke wel! As ik savons me hondje uitlaat, laat ik me vaak effe zachies tusse de kantele zakke om te geniete van de rust en ut prachtige uitzicht met tusse de bome ut dak van ut kruithuis en de vissers an de overkant en un horizon zonder fabriek of windmoles. Echt ik tank ervan bij.
Ikke wel! As ik savons me hondje uitlaat, laat ik me vaak effe zachies tusse de kantele zakke om te geniete van de rust en ut prachtige uitzicht met tusse de bome ut dak van ut kruithuis en de vissers an de overkant en un horizon zonder fabriek of windmoles. Echt ik tank ervan bij.
Toon:
En besef-ie dan wa da geintje gekost heb?!
Gerrit:
Da was toch 50.000 euries?!
Largo:
Nou je ut zeg,… ik ken der nog geen eens op zitte met me lange bene.
Gerrit:
Hoe doe jij da as ut heb gerent Crea. Dan krijg-ie toch een natte kont?!
Crea:
Nee hoor, geen probleem. 'K heb altijd Tena lady's bij me. Die zuige alle nattigheid gewoon op.
Jodie:
Ik vind het best un mooi uitzicht op ut groen en ut Kruithuis. As de Gemeente het up to date houdt dan vind ik ut wel goed. Maar as ik denk wa ut gekost heb..... Dan mijmer ik naar de tijd van toen ik nog jong was en zie ik mezelluf weer door de poort gaan en betale an un dame en uitkleje in die natte badhokkies en zwemme. Ut was toch un mooie tijd. Je piste gewoon als je moest in ut water en niemand stoorde zich an ut vieze water. Je had ter gewoon geen errug in. Ut was un tijd van TEVREJENHEID en VEILIGHEID!!!
Dricus:
So Jodie, da ha'k nie beter kenne vertelle.
Toon:
Ik zie mezelf ook zwemme op ut vlot met vrouw prik, die was nogal dik. Nu kijk-ie an tege un monnik met beer. En die beton: als je op je bakkes glijd, doet dat behoorlijk zeer!
Largo:
Ja en nou benne we un jaar verder en ut 'kunstwerk' leg ter nog steeds en zal der nog vele jaren blijven leggen.
Toon:
Ut neem nie weg da met un gewoon bankie ut uitzicht net zo mooi ha geweest en un hele bak euro's had uitgespaard!
Maar goed, ut is nou een maal zo. 'K wee nie wa jullie doen, maar ik ga weer op huis an.
Aju paraplu!
Aju paraplu!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten